ماجرای ساعت دیواری آقای روانشناس
خوشبختانه برخی از دوستان روانشناس ایرانی علاقه زیادی به دیده شدن دارند و برای مطرح کردن خود گاه متوسل به بیان دروغ های ناپسندی در خصوص عملکرد سایر همکاران خود می شوند.
یکی از این روانشناسان در گالری نقاشی یکی از مراجعینم که هنرمند توانمندی است و ارادت خاصی نیز به بنده و گروه درس زندگی دارد، شرکت کرده بود.
این روانشناس از بنده پرسید این ساعتهای بزرگ چیست که در دیوار روبرویی کنار یکی از تابلوها نصب شده است؟ به شوخی گفتم: اینها دروغ سنجند. لابد می دانی که هر انسانی یک ساعت دروغ سنج دارد و هربار که دروغی می گوید عقربه ساعت یک درجه جلوتر می رود. آقای روانشناس گفت: چه جالب پس آن ساعتی که عقربه هایش روی ۱۲ قرار گرفته و تکان نخورده است مال کیست؟
عرض کردم آن ساعت مادر ترزاست ، می گویند او اصلاً دروغ نمی گفته و لذا عقربه اش اصلاً حرکت نکرده است. روانشناس گفت: آن یکی مال کیست؟ عرض کردم مال هنرمند نقاشمان است که ۳ دقیقه جابجا شده یعنی او سه بار دروغ گفته است. بعد ایشان با لحنی تمسخر آمیز گفت: پس ساعت من کجاست؟
پاسخ دادم: ساعت تو در اتاق کار هنرمند و شاگردانش نصب شده است زیرا از آن به عنوان پنکه سقفی استفاده می کنند.
یکی از دوستانم که از مدیران رسانه ملی است می گفت: برایم جالب است شما و گروهتان با وجود اینکه هیچگاه درخواست ما را برای حضور در برنامه های سیما نپذیرفته اید و کاملاً بسته عمل می کنید؟ اما حتی در کشورهای دیگر هم افراد خاصش شما را می شناسند.
به ایشان عرض کردم هر تلاشی که انگیزه اصلی آن کوشش برای دیده شدن، شنیده شدن و تحسین شدن باشد نشان دهنده عقده حقارت است.
روزی خاله ام می گفت: مهدی جان! می گویند: مشاور خانواده ای در فلان هتل مجلل مشهد همایشی برگزار کرده و روشهای جالبی در زمینه مهارتهای ارتباط موثر بین زوجین به دیگران می آموزد. نمی دانی برای همایشش چه صفهای طویلی شکل گرفته است، ای کاش تو جای آن مشاور بودی.
به ایشان عرض کردم اسمش را نمی دانی ؟ گفت: اسم و فامیلی اش به تو نزدیک است فکر کنم آقای مهدی آریامهر بود
چندبار خواستم بگویم خاله جان او آریامهر نیست بلکه مهدی آریافر است یعنی خود من هستم. اما چیزی نگفتم و فقط عرض کردم دعا بفرمایید خداوند توفیقی مرحمت بفرماید.
انسان ها برای ارضای نیازهای روانی و عاطفی شان به دنبال کسب توجه، تایید و محبت هستند. اما من دریافته ام که هرچه کمتر به دنبال بدست آوردن آنها باشیم، بیشتر و بهتر آنها را بدست می آوریم. انسان هایی که بر انجام صحیح کارشان متمرکز می شوند و به دنبال دیده شدن نیستند ، بیشتر دیده می شوند. افرادی که در صدد کسب تحسین دیگران نباشند، بیشتر مورد تحسین قرار می گیرند.
بنده دریافته ام که فقط انسانهای مقتدر هستند که ” می توانند ” بخواهند که دیده نشوند. انسان ضعیف سرشار از تمنای دیده شدن است.
برگرفته از دست نوشته های مهدی آریافر متخصص مهارتهای ارتباط موثر میان زوجین
